- dociekania
- dociekani|a
мн. (ед. \dociekaniaе ☼) исследования, изыскания;
\dociekania naukowe научные изыскания
* * *мн (ед dociekanie с)иссле́дования, изыска́нияdociekania naukowe — нау́чные изыска́ния
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
dociekania
Смотреть что такое "dociekania" в других словарях:
alchemia — ż I, DCMs. alchemiamii, blm «uprawiane w średniowiecznej Europie dociekania oparte częściowo na próbach doświadczalnych mające na celu otrzymanie substancji (kamienia filozoficznego) umożliwiającej przetwarzanie wszelkiej materii w metale… … Słownik języka polskiego
dociekanie — n I 1. rzecz. od dociekać. 2. lm D. dociekaniekań «wykrywanie, badanie istoty jakiegoś zjawiska, często na podstawie niekompletnych danych; publikacja, rozprawa o takim charakterze» Dociekania filozoficzne … Słownik języka polskiego
dociekliwość — ż V, DCMs. dociekliwośćści, blm «umiejętność dociekania, skłonność do dociekań; wnikliwe badanie, rozpatrywanie czego» Dociekliwość poznawcza uczonego. Dociekliwość badacza, archeologa … Słownik języka polskiego
dociekliwy — dociekliwywi, dociekliwywszy «starający się dociec czegoś, skłonny do dociekania; badawczy, wnikliwy» Dociekliwy umysł. Dociekliwy badacz naukowy. Dociekliwe studia, rozprawy … Słownik języka polskiego
filozof — m IV, DB. a, Ms. filozoffie; lm M. owie, DB. ów 1. «specjalista w zakresie filozofii» Dociekania, myśli, odkrycia filozofa. Wykład filozofa. 2. pot. «człowiek mądry, snujący ogólne refleksje o życiu; człowiek mędrkujący, zrównoważony (czasem z… … Słownik języka polskiego
krytycyzm — m IV, D. u, Ms. krytycyzmzmie, blm 1. «zdolność właściwej oceny otaczających zjawisk i ludzi, skłonność do wyrażania krytycznych uwag, dostrzegania zarówno wad i błędów, jak i zalet» 2. filoz. «postawa poznawcza, przeciwstawna dogmatyzmowi,… … Słownik języka polskiego
metodologia — ż I, DCMs. metodologiagii; lm D. metodologiagii (metodologiagij) «nauka o metodach badań naukowych, o skutecznych sposobach dociekania ich wartości poznawczej» … Słownik języka polskiego
myśliciel — m I, DB. a; lm M. e, DB. li «człowiek dążący do poznawania i rozumienia rzeczywistości, realizujący to dążenie w pracy myślowej; mędrzec, filozof» Starożytni myśliciele. Dociekania myśliciela … Słownik języka polskiego
scholastyka — ż III, CMs. scholastykayce, blm 1. «główny kierunek średniowiecznej filozofii chrześcijańskiej, charakteryzujący się dążeniem do rozumowego udowodnienia dogmatów religijnych, opieraniem się na autorytetach (Pisma Świętego, ojców kościoła,… … Słownik języka polskiego
wdać — dk I, wdam, wdasz, wdadzą, wdaj, wdał, wdany wdawać ndk IX, wdaję, wdajesz, wdawaj, wdawał, wdawany, środ. «szyjąc ściągnąć nieco jedną część tkaniny tak, aby zszyć ją równo z drugą, krótszą częścią» Wdać rękaw w wykrój ramienia. wdać się wdawać… … Słownik języka polskiego
dociekanie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. dociekanieań {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wiele czynności badawczych prowadzących do odkrycia istoty danej rzeczy, zjawiska itp.; dochodzenie do prawdy, badanie {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
